möhtac

möhtac
sif.
1. Bir şeyə ehtiyacı olan, bir şeyə hacəti olub onu aradan qaldıra bilməyən. Möhtac adam. – Dedim: – Yol gəlmişəm, özüm də acam; Doğrusu, bir parça yemə möhtacam. S. V.. // İs. mənasında. Köməyə, maddi yardıma ehtiyacı olan adam; yoxsul, kasıb, fağır. . . Biz möhtacları da görürük, sizi də. M. C..
2. Xəbər şəkilçisi ilə: möhtacdır – ehtiyacı var, . . . ehtiyac hiss edir. O, yaxşı bir müəllimə möhtacdır. – İnsan ömrünün ibtidasından intəhasına qədər möhtacdır təhsiliüluma. «Əkinçi».
◊ Möhtac qalmaq – bax möhtac olmaq. Möhtac qılmaq – bax möhtac etmək. Çoxların qılıbsan çörəyə möhtac. Q. Z.. Möhtac qoymaq – bax möhtac etmək. <Kazım:> Ən böyük igidlik külfəti dosta-düşmənə möhtac qoymamaq imiş. Ç.. Möhtac etmək – 1) ehtiyac içində saxlamaq, ehtiyaclı etmək; 2) asılı etmək, tabe etmək. Salma gəl dərdə məni; Yar, görsən bir də məni; Namərdə möhtac etmə; Kəs qurban mərdə məni. (Bayatı). Etməsin Tanrı səni kafərə, yarəb, möhtac! S. Ə. Ş.. Möhtac olmaq – 1) ehtiyac içərisində olmaq, sıxıntı çəkmək; 2) hər hansı bir şey, xüsusən dolanacaq cəhətdən asılı olmaq, tabe olmaq. <Kəblə Cahangir:> Al bu saatı, verin, qıfılı açsın, namərdə möhtac olmaqdansa bu yaxşıdır. S. Rəh.. İnamla ucaltdıq anamız yeri; Biz möhtac olmadıq dosta, düşmənə. B. V..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • möhtac — ə. 1) ehtiyacı olan; 2) yoxsul, kasıb …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • qarın — is. 1. İnsan və heyvan bədəninin qara ciyər, mədə, bağırsaqlar, dalaq və s. orqanlar yerləşən hissəsi. Qarnı ağrımaq. Qarın boşluğu. Qarnı şişmək. – Eşikağası əllərini yerə dəstək verib qalxdı, arxalığını, çuxasını düzəltdi, yana sürüşmüş… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • musaxar — olmaq: (Qax) asılı olmaq, möhtac olmaq. – Heş kəs musaxar olmasın …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • yavıncı — (Goranboy) möhtac. – Heç kəsə yavıncı olmamaxçın işləməx’ lazımdı …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • hacətmənd — ə. və f. 1) möhtac, ehtiyacı olan; 2) kasıb, yoxsul …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • iftiqar — ə. çox böyük ehtiyac, çox möhtac …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • iqtiza’ — ə. 1) lazım olma; lüzum; 2) möhtac olma, ehtiyac; 3) tələb etmə, tələb …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • müftəqir — ə. 1) kasıb, yoxsul; 2) ehtiyacı olan; möhtac …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • müstəhəq(q) — ə. 1) haqqı olan; haqlı; 2) layiq olan; layiqli; 3) ehtiyacı olan; möhtac …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • müzayiqə — ə. 1) darlıq, sıxıntı, çətinlik; 2) möhtac olma; ehtiyac; 3) əsirgəmə …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”